Τα πονηρά κερδη τας μεν ηδονάς έχει μικράς, τας δε λύπας μακράς. Δίφιλος ο Σίφνιraος
Όσοι δεν αφήσαμε κενά στην διαδρομή μας καθώς γυρνούσαμε συχνά την μνήμη μας στην αφετηρία, θυμόμαστε πως τα πρώτα Airbnb στην Κω και τα άλλα νησιά δεν ήταν άλλα απο τα δωμάτια στα σπίτια που κατοικούσαμε.
Η αναφορά σε εκείνη την εποχή που η ποιότητα σε ότι προσφέραμε στον επισκέπτη ήταν ευγενική, αντιπαραβάλλεται με την σημερινή αντίληψη περί εκμετάλλευσης του τουρισμού με έναν αδίστακτο κερδοσκοπισμό.
Ομολογώ ότι όταν ακούω την φράση π.χ.” να εκμεταλλευτούμε το brand name Ιπποκρατική Κως”, δυσανασχετώ ,καθώς παρακάμπτουμε υποκριτικά και αβασάνιστα την αξιοποίηση και την συντήρηση των σημαντικών μνημείων της ιστορίας μας, πουλώντας απλώς μούρη στο ξένο πόπολο.
Οι επενδύσεις που έγιναν π.χ. για την δημιουργία του 2ου σημαντικού επιγραφικού μουσείου στην Ελλάδα , αυτό που ολοκλήρωσε με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αιγαιακών σπουδών στο Ασκληπιείο, υπολειτουργεί, καθώς οι διαδραστικοί πίνακες με τις εμπνευσμένες αφηγήσεις και τις ερμηνείες των αρχαίων επιγραφών, πεθαίνουν ασυντήρητες.
Η θλίψη στα μάτια του αρχαιοφύλακα, μαρτυρά την δύναμη της γραφειοκρατίας που συνθλίβει την περηφάνια μας. Επιδεικτικά και ανάλογα με το κόστος της προβολή μας, εκμεταλλευόμενοι το σημαίνον , απαξιώνουμε το σημαινόμενο.
Η Κως και η Νίσυρος είναι γεμάτες θησαυρούς που περιφρονεί το σύγχρονο μάρκετινγκ αφού πλουτίζει πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ο πολιτισμός δεν εκφράζετε μέσα από διαφημιστικά και πολυδάπανα της περιφέρειας και των ιδιωτών τουριστικού τομέα…., αλλά με τον σεβασμό στην ανάδειξη της τέχνης των μνημείων μας. Άλλωστε μόνο η τέχνη προσδίδει ευγένεια στην φύση του ανθρώπου.
